BLOG >>>
Zo’n vier keer per week kom ik in de ap. De wat? De ap, kort voor appie, kort voor een grote supermarktketen. Bij binnenkomst werp ik een wantrouwende blik in de stapel winkelmanden naast het hekje. Om te scannen hoe het staat met dat ene aspect dat zo bepalend is voor mijn winkelervaring.
Steeds is het een complete verrassing wat me te wachten staat. Mijn teleurstelling is groot wanneer de mandjes besmeurd zijn met een dun laagje plakkerige, bruingrijze troep, dat zich concentreert in de hoeken. Met name groenten en fruit durf ik dan niet zonder plastic zakjes eromheen in te laden. leggen. Als ik bij binnenkomst zie dat ik pech heb, want smerige mandjes, zucht ik diep. Met afgrijzen hang ik dan zo’n apparaat aan mijn vingertoppen om met gestrekte arm en stuurse blik door de winkel te stappen, om zo snel mogelijk mijn lijst af te werken.
In het andere scenario gebeurt het omgekeerde. Als de mandjes net door de wasstraat zijn gehaald en uitnodigend liggen te glanzen, slinger ik gretig het bovenste mandje om mijn bovenarm en druk die ferm tegen mijn zij. Mijn humeur schiet direct een paar tikjes omhoog. Lucky me! Heerlijk! Een blinkend schone mand! Wat zal ik eens even lekker allemaal gaan kopen! Goede wijn in de bonus! Hollandse aardbeien voor een prikkie! Zijn er nog andere dingen die ik kan gebruiken? Vast wel!
De kans is groot dat ik in dit laatste geval allerlei onnodige aankopen doe. Dat ik iets langzamer, op mijn gemakje zelfs, tussen de schappen door slenter. Dat ik andere winkelaars vriendelijk toeknik, een oude dame voor laat gaan bij de kassa, en een praatje maak met de kassajuf.
Dit verschijnsel kan voor de gemiddelde marketeer geen verrassing kan zijn. Daarom, ap, snap ik niet waarom er niet iets meer aandacht wordt geschonken aan het regelmatig reinigen van de winkelmanden. Investeer erin. Doe het. Het is het waard, echt waar. Zonder trammelant in de mand, weet ik zeker dat er een veel groter aantal producten in belandt.
SUSAN NORTIER 